Τετάρτη 2 Ιουλίου 2014

Τί μου είπαν τα πονεμένα Ελληνόπουλα της Προσφυγιάς

Φραπεδούμπα α λα Λόντρα
Στους μήνες που είμαι εδώ και κάνω έρευνα για Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς έχω στρέψει το οξύ μυαλό μου στην έρευνα. Η αλήθεια είναι ότι έχω συγκινηθεί πολύ με τα πονεμένα Ελληνόπουλα της προσφυγιάς, που με μεγάλο πόνο στην καρδιά περιφέρονται στην πρωτεύουσα της Γηραιάς Αλβιώνας.

Τις προάλλες η Senior Παρατρεχάμενη είχε κανονίσει ένα σύντομο workshop όπου τα ηρωικά προσφυγόπουλα ήρθαν για να συζητήσουμε τις εμπειρίες τους. Φορούσα ένα μακρύ ταφετά μούρλια, θα κοιτάξω μήπως σας ανεβάσω φωτογραφίες κάποια στιγμή.

Τα πράγματα που μου είπαν οι Ήρωες της νέας Προσφυγιάς φυσικά θα εμπλουτίσουν Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς.


Στο μικρό δωμάτιο πολυτελούς ξενοδοχείου, τα μάτια τους έπιναν λαίμαργα τις πολυτελείς λεπτομέρειες. Δεν βοηθούσε το ότι η κουζίνα του ξενοδοχείου ήταν κάπου κοντά και οι μυρωδιές από καλοψημένο φασιανό και ψάρι στη σχάρα, γέμιζαν το χώρο. Ειδικά με άγγιξε ένας νεαρός που μετά το workshop μου εκμυστηρεύθηκε ότι κάποτε κάτι φασιανούς και κάτι ψάρια ΝΑ τα είχαν για παρακατιανά αλλά όταν ήρθε η κρίση μάθανε να τρώνε και φασόλια. Το τρυφερό αγόρι δάκρυσε όταν μοιραζόταν την τραγική του ιστορία. Ελπίζω ότι η αγκαλιά μου να του έδωσε δύναμη.

Σας αναφέρω στα γρήγορα μερικές από τις ΤΕΡΑΤΩΔΕΙΣ καταστάσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν τα αγόρια και τα κορίτσια που μέσα στην Μαύρη Ξενιτιά κρατάνε ψηλά το λάβαρο του Ελληνισμού και του πείσματος του Ρωμιού να πετύχει.

  • Πάρα πολλοί μου είπα ότι είναι σχεδόν αδύνατον να βρούνε σπίτι. Οι ιδιοκτήτες και τα γραφεία αναζήτησης στέγης τους κλείνουν το τηλέφωνο μόλις ακούνε ότι είναι Έλληνες, με διάφορες δικαιολογίες. Πολλοί αναγκάστηκαν να βάλουν κάποιον περαστικό στο δρόμο να πάρει το πρώτο τηλέφωνο για να μπορέσουν να ξεπεράσουν αυτό το εμπόδιο. 
  • Σχεδόν σε όλους τους εργοδότες έχουν το θράσος να ζητάνε από τα προσφυγόπουλα μας άδεια εργασίας λες και η Ελλάδα δεν είναι χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Υπάρχει φοβερή αμορφωσιά τελικά στην Αγγλία. Ένα κορίτσι που ήρθε στο workshop μου είπε πως τελικά την πίστεψαν ότι είναι Ευρωπαία Πολίτης μόνο αφού έδειξε ότι είχε Ευρώ στο πορτοφόλι της και τραγούδισε το Φρερ Ζακ έξι φορές. 
  • Με δάκρυα στα μάτια, ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ οι ηρωικοί νέοι και νέες μου είπα ότι δεν μπορούν να βρουν φραπέ και φρέντο στο Λονδίνο. Δεν ξέρετε πόσο με άγγιξε αυτός ο ειλικρινής πόνος. Μια κοπελίτσα μάλιστα λιποθύμησε και έπρεπε να βάλουμε τη Junior Παρατρεχάμενη να της κάνει αέρα. 
  • Υπάρχει φοβερός ανθελληνισμός στα περισσότερα εστιατόρια. Ξανθό αγόρι με μελιά μάτια μου εκμυστηρεύτηκε ότι σταμάτησε να πηγαίνει στο fish & chips της γειτονιάς του γιατί κάθε φορά του βάζανε ξύδι στις πατάτες προσπαθώντας να τον διώξουν από πελάτη χωρίς να του το πουν. Οι άνθρωποι πρέπει να πάνε φυλακή!!!
Όταν ξεκίνησα Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς είχα βέβαια ακούσει για τις δυσκολίες του εξωτερικού (ας μην ξεχνάμε την τραγική μου απαγωγή και αιχμαλωσία στο Σουδάν) αλλά δεν φανταζόμουν ότι τα πράγματα είναι τόσο ανησυχητικά.

Ελπίζω ότι Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς θα βάλει ένα λιθαράκι για να καταλάβουμε επιτέλους ότι η νέα γενιά δεν φεύγει απλά στο εξωτερικό αλλά ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ μέσα σε τραγικές συνθήκες

Αγαπητά μου προσφυγόπουλα σας βγάζω το καπέλο. Στον δίκαιο αγώνα σας και την ρωμαλαία σας καρδιά, αφιερώνω Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς.

Σας ευχαριστώ για τη στήριξη σας.

1 σχόλιο:

  1. Και που εισαι ακομα..αν δεν ερχετε το ταπερ της μαμας με το φαι πεθαινουνε απο ασιτια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή