Αυτή η γλυκιά μελαγχολία του Σεπτέμβρη

Ο ευγενής στυλίστας με φροντίζει την ώρα της φωτογράφισης για το περιοδικό HELLNO. Μην παραλείψετε να διαβάσετε τη συνέντευξη μου εδώ.

Σεπτέμβρης. Τα φύλλα πέφτουν και το χώμα τρέχει να τα συναντήσει. Ααααααχχχχχχχχ, πάντα με πιάνει  μια μελαγχολία αυτή την εποχή.

Ίσως επειδή μου θυμίζει ότι ο Σεπτέμβρης με έπαιρνε μακριά από την παιδική μου ξεγνοιασιά και με έχωνε πάλι μέσα στη γκρίζα καθημερινότητα του σχολείου. Μόνη μου λύτρωση τα απογεύματα που έγραφα στα σημειωματάρια μου με τη στήριξη της αγαπημένης μου Μητέρας.

Μεγαλώνοντας έμαθα να ρουφάω κάθε στιγμή του καλοκαιριού. Στην αγαπημένη μου Μύκονο έμαθα να αφήνω κάτω τις πένες και τα σημειωματάρια μου. Τα πρώτα χρόνια αυτό μου κόστιζε πολύ αλλά το πείσμα μου είναι θρυλικό και τα κατάφερα. Το μυαλό του Συγγραφέα χρειάζεται απαραιτήτως ξεκούραση. Και δεν είναι μόνο το μυαλό αλλά και το σώμα και η Ψυχή μας. Όταν κάνεις ένα τόσο μοναχικό Λειτούργημα, καθισμένη ώρες σε ένα δρύινο γραφείο - όσο καλό καφέ κι αν κάνει η Senior Παρατρεχάμενη, η κούραση είναι cumulative που λένε και στο Λονδίνο.

Κάθε καλοκαίρι, μόλις πατάω το ψηλοτάκουνο στραφταλιζέ σανδάλι μου στη Μύκονο είναι σαν να πέφτει από πάνω μου ο μανδύας του ανθρώπου του Πνεύματος. Στο νησί αισθάνομαι ελεύθερη να συμπεριφερθώ σαν κοριτσάκι που δεν κουβαλάει τα βάρη της Δημιουργίας. Εκεί βρίσκω τους φίλους μου και όλη την κοσμική ζωή.

"Χάθηκες Ασημίδα", με ψευτομαλώνουν, γιατί ξέρουν ότι το Χρέος που έχω είναι ιερό.

Φέτος, σα να μην έφτανε που μπήκε ο Σεπτεμβρης με βήμα τάχυστο, δεν επέστρεψα στις αγαπημένες μου Κουκουβάουνες αλλά το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς με υποχρεώνει να επιστρέψω στο Λονδίνο. Επιτέλους νιώθω όλα τα τρυφερά παιδιά της προσφυγιάς, που από τον ζωοδότη ήλιο της Ελλάδας φτάνουν στη γκρίζα απελπισία αυτής της μουντής χώρας.

Το μόνο που μου δίνει δύναμη είναι το πόσο έχετε αγκαλιάσει Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς. Σας ευχαριστώ για τη στήριξη σας.

Θα επιτρέψω στον εαυτό μου σήμερα να σιγο-μουρμουρήσει το ρεφρέν από το τραγούδι της σειράς. Αυτή η γλυκιά μελαγχολία θα με βοηθήσει να συνεχίσω να γράφω το αριστουργηματικό σενάριο.


Καλό κουράγιο και φιλιά στην πατρίδα.