Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

Η Ασημίδα συμβουλεύει: Η γάτα μου δεν τρώει

 
Τις προάλλες είχα λίγο χρόνο και προσέφερα αφιλοκερδώς την Εμπειρία και τη Σοφία μου στο facebook (https://www.facebook.com/AsimidaTheGreat)
 
Ο καλός μου φίλος Τάσος Π. μου έστειλε το συγκλονιστικό του πρόβλημα (είχαμε γνωριστεί στο Μουσείο Νόμπελ στη Στοκχόλμη. Ενώ έπρεπε να είμαι μέσα, ήμουν έξω, ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους. Ποτέ δεν το ξέχασε ο Τάσος).
 
"(...) έχουμε ένα πρόβλημα, το σπάνιο Περσικό κόκκινο γατί μας δεν τρώει πια χαβιάρι, δείχνει αηδιασμένο. τι να κάνουμε; πείτε μας κάτι κι εσείς απτις εμπειρίες σας στα Κενσινγκτονς ή τα Πικαντίλυς. Σας μερσούμε".
Σας παραθέτω την απάντηση μου, βασισμένη σε φοβερές εμπειρίες μου και τη Σοφία της γριάς που γνώρισα.


Αγαπητέ Τάσο. Σωστή η ερώτηση σου. Όταν είχα ταξιδέψει στο Ιράν κάποια στιγμή είχα γνωρίσει μια σοφή γριά (νομίζω ότι ήταν γριά γιατί ήταν και πολύ καλυμμένη) που είχε 43 γατιά. Κι εγώ εκείνη την περίοδο ήμουν πολύ προβληματισμένη γιατί ο γάτος μου Λεοπόλδος IV δεν έτρωγε τίποτα. Η γριά έκανε το εξής κάθε φορά που μια γάτα της δεν έτρωγε. Την έπαιρνε τρυφερά και με πολύ αγάπη την έκλεινε στο ντουλάπι για δύο μέρες. Όταν άνοιγε το ντουλάπι δύο μέρες μετά (τυλιγμένη σε πάπλωμα για να μην την γρατζουνίσει το εξαγριωμένο γατί) η γάτα έτρωγε και χαρτί. Τη θυμάμαι συχνά αυτή την κυρία, έσωσα με τη συμβουλή της τον Λεοπόλδο IV και ένα σωρό άλλα γατιά από τότε.

Πού και πού κάνω διάλειμα από το γράψιμο και τη χαλάουα, ελάτε να γίνουμε "φίλοι" στο facebook και θα λύσω τα προβλήματα σας.

Σας ευχαριστώ για τη στήριξη σας.




3 σχόλια:

  1. Γεια σας.

    Ψάχνοντας βοήθεια σας βρήκα. Δεν είμαι πλέον στο FB και δεν μπορώ να σας γράψω εκεί. Ελπίζω -αν μη τι άλλο - να μην σας ενοχλήσει το μήνυμα μου.
    Τάιζα μια γάτα ελεύθερη, στην αυλή μου. Ήταν έγκυος. Έτρωγε γατοτρφή κονσέρβα αλλά και φρέσκα ψάρια με πολύ όρεξη Πριν από 4 ημέρες όμως, έπεσε θύμα των γειτόνων και των σκυλιών τους... Γυρίσαμε βράδυ στο σπίτι και είδαμε ότι οι γείτονες ήταν στην αυλή τους με τα σκυλιά τους που γαβγίζανε. Κάτι ακίνητο, βρέχανε, ενώ ο ένας σκύλος τους γάβγιζε και έκανε ότι θα το δαγκώσει.. Έβλεπα ένα όγκο αλλά όχι το τι ήταν αυτός.Εν τέλει κατάλαβα ότι ήταν η γατούλα... Πήγα δίπλα, (αυτοί όταν τους μίλησα μαζέψανε τα σκυλιά) και είδα ότι ήταν ακίνητη από την μέση και κάτω, ζούσε μεν αλλά σε κατάσταση σοκ. Της σκέπασα με μια κουβερτούλα το κεφάλι της ( ήταν σε απίστευτη κατάσταση και προσπαθούσα να την ηρεμήσω και ταυτόχρονα να προφυλαχτώ ) την έβαλα σε μια κούτα και την έφερα στην δικιά μου αυλή και αφού την ηρέμησα την τάισα (έφαγε με πολύ όρεξη αλλά μην μπορώντας να σηκωθεί) και την άφησα να κοιμηθεί. Την άλλη μέρα το πρωί, είδαμε ότι είχε πάει σε μια άλλη αυλή και είχε γεννήσει 4 μικρά. Στην αγκαλιά της ε'ίχε μόνο το ένα, ενώ τα άλλα τρία ήταν διασκορπισμένα σε ακτίνα δύο μέτρων, παγωμένα και σχεδόν πεθαμένα. Τα πήραμε όλα μαζί, τα βάλαμε σε μια άλλη κούτα και σε ένα εντελώς προφυλαγμένο μέρος. Η γατούλα έφαγε πάλι με όρεξη γατοτροφή (κονσέρβα) και ήπιε ζεστό γάλα. Εκείνο το μεσημέρι τα μικρά και η Μαμά τους ήταν σε άριστη κατάσταση. Σούπερ. Όμως από το ίδιο βράδυ πέθανε το πρώτο... Την άλλη μέρα το πρωί το δεύτερο και μια μέρα μετά το τρίτο, που κατά την διάρκεια το τέλος (βράδυ) τελευταίας ημέρας της ζωής του, με κάποιον ανεξήγητο τρόπο, αιμορράγησε ανάμεσα στο κάτω δεξιό ποδαράκι του και στο σώμα του. Πέθανε τα ξημερώματα της επομένης και όταν το πήρα, είδα ότι υπήρχε μια τρύπα στο σωματάκι του ( σε εκείνο το σημείο) και ότι είχε βγάλει πολύ αίμα από το στόμα και την μύτη του. Το τελευταίο είναι (τουλάχιστον μέχρι στιγμής) μια χαρά. Όμως η γατούλα μέρα με την μέρα τρώει όλο και πιο δύσκολα. Ούτε θέλει να σηκωθεί... Προ ολίγου την σήκωσα, την πήγα 20 μέτρα μακριά, και παρατηρώντας την όταν πήγε πάλι (επί τόπου) στο μικρό της, είδα ότι περπατά και κινείται μια χαρά. Όμως σαν "εικόνα" είναι πολύ πεσμένη... Το όλο της ύφος είναι μια δυστυχία... Δεν ξέρω γιατί σταματάει μέρα με την ημέρα να τρώει - πιστεύω ότι είναι θέμα χρόνου να πεθάνει και αυτή έτσι που πάει με αυτή την αυξανόμενη αποχή από το φαγητό. Είναι γάτα ελεύθερη... δύσκολα (απίθανο μου φαίνεται) να κάτσει να την πάω σε κάποιον ειδικό... Έχετε μήπως καμιά ιδέα για το πως μπορώ να την βοηθήσω να φάει? Ευχαριστώ για τον χρόνο σας. Παναγιώτης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα! θα μπορούσατε να μου απαντήσετε σε κάποιες ερωτήσεις; το post είναι παλιό από ότι είδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα. Ναι το προηγούμενο post μου το έγραψα 8 μέρες πριν το δικό σας. Είχα γράψει το ίδιο και αλλού. Εισέπραξα σε σχεδόν όλα αδιαφορία, εξυπνάδες, άγνοια. Ένας όμως (δυστυχώς όχι Έλληνας αλλά Καναδός ) μου απάντησε επί τόπου και μου είπε ότι διαβάζοντας τα όσα έγραψα, πιστεύει ότι υπάρχουν εξαιρετικά πολλές πιθανότητες η συμπεριφορά της μαμάς γάτας να οφείλεται σε υπερβολικό άγχος. Σύμφωνα λοιπόν με τη συμβουλή του την πήρα με το γατάκι της στο σπίτι μου, και προσπάθησα με χάδια και μιλώντας της σιγά, όλο εκείνο το βράδυ να την κάνω να αισθανθεί καλύτερα. Περίεργο έ? Και όμως, ο Καναδός είχε πέσει μέσα 100%!!! Το επόμενο πρωί η γατούλα έφαγε κανονικότατα, επέστρεψε στο εκτός σπιτιού μου προφυλαγμένο της μέρος και όλα καλά! Προχθές το μικρούλι (που είναι και αυτό υγιέστατο και σαφώς δυναμωμένο) άνοιξε τα ματάκια του. Η δε μαμά του είναι μια χαρά, συνεχώς δίπλα του και με το που θα με δει ζητάει...χάδια. Αυτά τα νέα μουτους. Καλό Πάσχα σε εσάς και τους αναγνώστες σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή